Initiatieven voor vluchtelingen

‘Ik heb hier een heel nieuwe familie gevonden’

Een meisje met reebruine ogen en een grote chocolademelk-snor rent door het gras. Op haar hoofd schittert een prachtige tiara van herfstbladeren. Ze zingt zachtjes een Nederlands liedje over Moeder Natuur. Het regent maar zíj lacht.

“Akwaaba is een van onze zeven buurT-Tuintjes gebaseerd op de principes van permacultuur,” legt Amal Abbass-Saal, co-oprichter Inspiratie Inc, uit. “Zie het als een andere manier van jeugdzorg. Buiten in de frisse lucht, met de handen soms letterlijk wroetend in de aarde, kunnen mensen uit de buurt elkaar op een laagdrempelige manier ontmoeten en helpen.” Die wijkbewoners zijn met name kinderen, jongeren en hun families van het nabijgelegen AZC, maar ook mensen zoals de Indiase Priya Panigrahi: “Ondanks mijn doctoraat in Bio Informatics kon ik in Nederland geen baan vinden, omdat ik de taal niet sprak. Op zoek naar een stukje maatschappelijke relevantie, besloot ik hier als vrijwilliger aan de slag te gaan. Serieus, dat is de beste keuze ooit geweest. Het geeft een immense voldoening om die kinderen – weer – te zien lachen. En daarnaast heb ik hier een heel nieuwe familie gevonden!”

Een verhaal van hoop
Ook de uit Burundi gevluchte bisschop Thomas Bangurabona vond in de buurT-Tuin meer dan ‘een stukje afleiding’. “Sommige kinderen wilden alleen maar vechten, zo boos waren ze. Door de dingen die we doen, projecten waarbij kunst en natuur spelenderwijs centraal staan, heb ik de kinderen echt zien veranderen. Dat geeft mij niet alleen een goed gevoel, maar ook hoop. Want kinderen zijn het fundament van onze samenleving. Zij zijn de toekomst.” Monique Faase, projectcoördinator van de kindergroep. “Laatst hadden we een heel grote dromenvanger gemaakt waar we met z’n allen onder gingen liggen. Nadat we eerst onze angsten en nachtmerries hadden gedeeld, begonnen al die kleintjes uit zichzelf hun dromen erin te fluisteren. Hoe mooi is dat?” Via de basis van alles, Moeder Natuur, weer een stukje eigenwaarde en vertrouwen teruggeven: daar draait het om. En dat wordt gewaardeerd. Het afgelopen jaar bezochten maar liefst 12.000 mensen de verschillende buurT-Tuinen. Iets wat met de komst van een eigen gebouw met keuken, een paar honderd meter verderop, alleen maar zal toenemen.

“Om te kunnen scoren moet je zorgen dat je vrij komt te staan.” Meme Dore (16) kijkt zijn pupillen aandachtig aan. De meeste knikken. Een enkeling hijst dromerig z’n broek op. Alles is goed. Deze wekelijkse sportmix-avond voor kinderen uit Utrecht Zuidwest is hartstikke voor de fun. Al is het voor Meme veel meer dan dat.

“Ik had vroeger nogal een kort lontje. Daagde iemand me uit, dan dook ik er meteen vol op. Niet heel handig, maar ik wist niet hoe om te gaan met agressie.” Meme denkt terug aan de periode dat hij, nadat hij samen met zijn ouders Liberia was ontvlucht, in Nederland de draad probeerde op te pakken. Op zijn zachtst gezegd ging dat dus niet heel soepel. In die tijd leerde hij via zijn voetbalclub FC Utrecht Eelco Koot kennen, oprichter van Trainerskracht. Dit project zorgt ervoor dat risicojongeren meer mee kunnen doen in de maatschappij. Door een opleiding tot voetbaltrainer ontwikkelen zij vaardigheden die ook inzetbaar zijn in onderwijs of werk. Wat begon met een paar bijlesjes in de Nederlandse taal werd uiteindelijk een mooi 1-2’tje, waarin Meme volledig opbloeide. Inmiddels voetbalt hij bij V.V. De Meern, heeft hij een bijbaantje en studeert hij Sport en Beweging.

“Meme is wat je noemt een succesverhaal,” vertelt Guust van Gennip, combinatiefunctionaris Trainerskracht trots. “Hij weet zich niet alleen veel beter te beheersen, hij heeft ook meer zelfvertrouwen en verantwoordelijkheidsgevoel gekregen. Kijk, en dat is precies de essentie van dit project. We willen deelnemers door middel van sport enthousiasmeren en activeren, zodat ze weer (meer) in hun kracht komen te staan. Zowel binnen de lijnen van het sportveld als daarbuiten.” Zo wordt Meme niet alleen actief begeleid in zijn rol als (voetbal)trainer, maar ook bij zijn studie. Mirthe Aperloo, stagiaire Trainerskracht helpt ‘m daarbij: “Ik probeer eigenlijk een maatje voor Meme te zijn. Hij kan bij mij terecht voor zowel het maken van een huiswerkplanning als voor privédingen. Laatst hadden we bijvoorbeeld een heel mooi gesprek over de (wereld)politiek en zijn idealen.”

Terwijl de pupillen van links naar rechts over het veld schieten, lichten Memes ogen op. “Ik word hier zo blij van. Al die jongeren die iets van mij willen leren… Dat geeft echt een heel goed gevoel: ik doe er toe!”