“We willen een actieve en positieve bijdrage leveren aan gendergelijkheid. Dat doen we door jonge meiden tussen 10 en 27 jaar te coachen. We helpen hen hun dromen, ambities en talenten te ontdekken en te ontwikkelen”, vertelt manager Ishara (26) van de vestiging in Den Haag. Ook in Amsterdam en Zoetermeer zetten studenten van sociale studies zich in als coach om de meiden sterker in hun schoenen te laten staan.
“We treden de leefwereld van de meisjes binnen en passen onze hulp aan op hun behoeftes”, legt Ishara uit. “Die individuele aandacht bijna een half jaar lang maakt onze aanpak uniek.” Teamcoach Loy (23) vult aan: “Ze krijgen 21 weken begeleiding, maar ze doen het uiteindelijk zelf.” Door die lange periode ontstaat een vertrouwensband en een traject op maat. “Vaak is het al genoeg dat ze weten dat er iemand voor ze is. Sommigen missen een rolmodel en wij kunnen die rol op ons nemen.”
Laagdrempelig en preventief
De coach en het meisje doen allerlei activiteiten. Ze zien elkaar 1,5 tot 3 uur per week en hebben daarnaast telefonisch contact of via WhatsApp. Ishara: “Onze hulp is laagdrempelig en preventief. Niet iedereen heeft meteen professionele hulp nodig. Soms is een steuntje in de rug al genoeg.” Loy: “Door ons voelen meisjes zich gezien. Ze vinden de vertrouwensband fijn en gaan aan de slag met de tools die wij ze aanreiken.”
Ze heeft al heel wat meiden zien opbloeien. “Ik ben altijd heel trots op de groei die ze doormaken. Met minimale hulpmiddelen maken we een groot verschil en kunnen de meiden zoveel dingen makkelijker zelf aan. Zo was een meisje zichzelf helemaal verloren. Ze had mentale problemen en sombere gedachten, maar ze kon wel makkelijk over haar gevoelens praten. Ze was gestopt met school. Door onze hulp ging ze aan zichzelf werken. We zorgden dat ze een ritme kreeg en elke dag iets te doen had. Ze ging sporten, zorgde beter voor zichzelf en ging uiteindelijk weer naar school. Ze gaat nu veel vrolijker door het leven.”
Weer volledig meedraaien
Loy is een van de zeventig studenten in Den Haag die zich inzet. Ishara: “Zonder onze studenten zijn we niets. Ze komen van sociale studies zoals psychologie, social work of pedagogiek. Het is hier een grote speeltuin waar ze zich op veel gebieden kunnen ontwikkelen. We maken ze helemaal klaar voor de arbeidsmarkt. Zo raakt ons werk álle vrouwen die met ons in aanraking komen. We maken vrouwen sterker en we versterken elkaar. Dat is niet alleen mooi, het dóet er ook toe. Vrouwen die volledig kunnen meedraaien, hebben een positieve invloed op de maatschappij.”
Het project kreeg financiële steun vanuit het Joan Ferrier Emancipatiefonds, ondergebracht als Oranje Fonds op Naam bij het Oranje Fonds. “Daardoor konden we groeien en blijven doen wat we doen. Zonder steun van fondsen waren we alleen nog actief in Amsterdam-West. Fondsen maken het mogelijk dat we 30 procent meer meiden kunnen coachen.” Jaarlijks helpt ELANCE zo’n vijfhonderd jonge vrouwen.
Ishara: “Als organisatie hoeven we niet per se te groeien. Wel willen we onze kennis en expertise doorgeven, bijvoorbeeld aan studenten, young professionals en andere jonge vrouwen die zichzelf willen ontwikkelen. Door samenwerking met het onderwijs en het bedrijfsleven. We willen onze methodiek dus verspreiden. Als we actief rolmodellen opleiden, kunnen ze in hun eigen dorp of stad op dezelfde manier jonge vrouwen versterken.” Aan coaches geen gebrek. “Sommige meisjes die weer lekker in hun vel zitten, zeggen bij het eindgesprek dat ze over een paar jaar terugkomen om zelf coach te worden. Dat is het allerleukste om te horen.”
