Agnes (59 jaar) heeft in haar leven al het nodige meegemaakt. Door rugproblemen moest ze afscheid nemen van haar werk. De hoop om weer aan het werk te kunnen vervloog voorgoed toen ze daarna ook nog een whiplash en verschillende TIA’s kreeg. “Ik ben alleenstaand en zag ook geen collega’s meer. Zo vervlogen de dagen, tot de muren op mij afkwamen.” Waar Agnes haar plezier uithaalde was het fietsen langs de Friese grachten en het fotograferen van zwanen. In het bijzonder het zwaantje Puk dat ze uit het ei had zien komen. Duizenden foto’s maakte ze van de zwanenfamilie. En ze wist ook precies wat ze met die foto’s wilde doen: een fotoboekje maken.
Toen een vriendin haar wees op de Geluksroute, zag ze haar kans. “Ik wilde heel graag uit mijn isolatie komen. Het fotograferen van de zwanen had me een eerste zetje gegeven, nu wilde ik meer proberen, aan de hand van een heel concreet plan.” Agnes nam zelf contact op met welzijnsorganisatie Zorgdat , in haar woonplaats de uitvoerder van de Geluksroute, en mocht meedoen. Samen met een Geluksconsulente ging ze op zoek naar wat haar geluk gaf. “Dat begon met een gesprek en het beantwoorden van vragen”, aldus Agnes. “Best confronterend in eerste instantie, omdat je toch ineens stil staat bij je eigen leven. Toen merkte ik pas hoe leeg het was.”
Vleugels
Het Geluksbudget – de gemeentelijke subsidie die deelnemers mogen gebruiken voor het uitvoeren van hun Geluksplan – was niet genoeg voor het maken van het fotoboekje . Maar ook daar werd een oplossing voor gevonden: een stagiair/student Vormgeving die bij Zorgdat stageliep ging ermee aan de slag. Agnes: “Hij had ook problemen met zelfvertrouwen. Door het samenwerken en het maken van het boekje zijn we enorm gegroeid. Het heeft ons vleugels gegeven.”
Het boekje ‘Puk het Zwaantje’ bood Agnes in eerste instantie aan op haar Facebook-pagina, maar op eigen initiatief stapte ze de plaatselijke boekhandel in waar het sindsdien ook te koop ligt. “De eerste druk is zelfs al uitverkocht”, glimlacht Agnes. “De opbrengt van € 420,- heb ik geschonken aan stichting Mensen in Nood in Harderwijk. De opbrengst van de tweede druk gaat naar Zwanengroep Randmeren, waar ik zelf vrijwilliger ben. Alle opbrengst gaat naar goede doelen. Ik heb zelf zoveel geluk gehad, dat gun ik anderen ook. Ik ben echt zo enorm trots op mijn boekje, maar ook op mijzelf. Ik heb meer energie, durf meer. Ik stap op mensen af en probeer waar ik kan anderen te helpen. Mijn ogen zijn weer open.”
Mogelijkheden
Xaviera (22 jaar) is een paar maanden geleden gestart met haar Geluksroute. “Ik werk in het ziekenhuis en heb tijdens de coronapandemie keihard gewerkt, terwijl ik eigenlijk zelf behoorlijk aan de grond zat. Ik ben door een depressie en PTSS aan huis gekluisterd. Voor mijn werk zette ik een masker op en was ik vrolijk, thuis was ik heel iemand anders. Ik wilde niks meer en kon door geldproblemen eigenlijk ook niks.”
Via haar moeder kwam Xaviera op de Geluksroute. “Het leek me fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.” Het was niet dat Xaviera onbekend was met psychische hulp. “Ik loop al even mee in de geestelijke gezondheidszorg. Maar dat is toch gericht op een probleem, en het oplossen ervan. Wat ik zo mooi aan de Geluksroute vindt is de positieve insteek. Het gaat echt om het zoeken naar geluk.”
Gewicht geven
Samen met de Geluksconsulente startte Xaviera letterlijk met een weegschaal om inzichtelijk te maken wat de negatieve (zware) dingen in haar leven zijn, en wat positief en licht is. “Het geluksbudget heb ik ingezet om te gaan trimzwemmen. Dat mag ik nu een jaar lang, twee keer per week doen. Het zwemmen is goed voor mijn lijf, maar ook voor mijn hoofd. Ik denk vaak al snel dat dingen toch geen zin hebben waardoor ik niet vooruitkom. Als ik in het water lig, dan voel ik dat het wel zin heeft. Dat zwemmen goed voelt. Voor mijn lijf en voor mijn gemoed.”
De eerste stappen op de Geluksroute heeft Xaviera dus gezet. De komende tijd wil ze met de Geluksconsulente ook kijken naar de zaken die aan de zware kant van de weegschaal hangen. Geldzaken, huisvesting. “Ik ben er nog niet, ik heb nog een weg af te leggen. Maar ik voel dat het werkt. Kunnen doen wat ik wil geeft al enorm veel vrijheid.”
Meer weten over de mensen achter de stichting?
Lees het verhaal Op zoek naar wat ogen laat stralen.
