‘De contacten met de jongeren doen er echt toe’

De 26-jarige Alies wordt er bijna verlegen van. Altijd krijgen de vrijwilligers van Stichting Met je hart in de wijk de Baarsjes complimenten van de 83-jarige Amsterdammer. “Hij is zo dankbaar. We merken echt hoe blij hij met ons is. Maar ik ben ook blij dat ik ouderen een fijne tijd kan bezorgen door er alleen maar voor ze te zijn. Dat is erg waardevol.”

Eén keer in de maand komt Hans samen met andere ouderen. “Voor mij geven de jonge mensen jeu aan de bijeenkomsten. Het zijn allemaal schatten. Ik geniet van die club.” De vrijwilligers, allemaal jonger dan dertig jaar, zetten zich in voor tien ouderen. “In andere steden zijn de groepen veel groter. We willen wel groeien, maar dit maakt het wel behapbaar.” Ook Hans vindt de kleinschaligheid fijn. “Nu leren we elkaar echt kennen. Daardoor is het contact niet oppervlakkig.”

Een kleine moeite 

De ontmoetingen zijn voor hem een verrijking. “Ik ontmoet wel meer mensen van mijn leeftijd, maar dat er ook jong volk is dat interesse toont is geweldig. Het zijn ontzettend lieve mensen. Ik heb geen kinderen, neven of nichten en dat miste ik toch. Zij hebben dat gat gevuld. Dat doet zo goed.” Alies: “Dit is alles dus honderd keer waard. Laatst gingen we naar een concert. Hans was enorm aan het genieten. Het was fantastisch om alleen maar naar hem te kijken.” 

Ze vindt het schrijnend dat er mensen zijn die dag in, dag uit thuis zitten en in hun stoel naar buiten staren. “Hoe leuk is het als je hen kan activeren en nieuwe mensen kan laten ontmoeten? Een paar uur per maand vrijmaken is een kleine moeite en je krijgt er zoveel voor terug. Even bellen of met z’n allen samenkomen. Iemand die zich weleens eenzaam voelt, heeft daardoor het gevoel ertoe te doen. Ik ben heel blij dat ik daaraan kan bijdragen.”

Zorgen om elkaar

Door corona stopten de bijeenkomsten. “Niemand wist wat de impact zou zijn. We wilden elkaar wel zien, maar het kon niet. Ze waren de meest kwetsbaren die we juist moesten beschermen. Eenzaamheid was er al en werd in coronatijd nog erger.” Ook Hans maakte zich zorgen. “Ik hoorde dat er allerlei problemen speelden onder de jonge generatie. Ik was blij dat ik daarover met ze kon praten. Het gaat ook over hen. Niet alleen over ons. We maakten ons zorgen om elkaar. Het was echt wederzijds.” 

De vrijwilligers belden met iedereen om contact te houden. “Het was heftig om te beseffen dat sommigen geen andere mensen zagen of spraken. Ze zaten in hun eentje thuis. Hans nam een kat. Daar was ik heel blij mee. Je praat toch tegen zo’n beestje”, zegt Alies. “Die kat wilde ik puur en alleen vanwege de muizen”, reageert Hans. “Maar nu ben ik erg op hem gesteld. Ik heb er alleen maar plezier van.”

Een voldaan gevoel

Na een tijd gingen de vrijwilligers op bezoek. Mondkapje op en heel veel afstand houden. Een welkome verrassing voor Hans. “Soms kwamen ze met z’n tweeën langs. Ja, ze hielden het contact goed gaande.” In de zomer kon er meer. “Dan spraken we met z’n allen buiten af”, legt Alies uit. “Op afstand borrelen in de zon in het park. Daar was echt behoefte aan. Samenkomen. Weer met elkaar praten. Weten dat ze ertoe doen. We hebben het allemaal moeilijk gehad. Nu is het superfijn dat we elkaar weer zien en leuke dingen kunnen organiseren.”

En dat wil Alies de rest van haar leven blijven doen. “Als ik de ouderen heb gezien, voel ik me voldaan. Het doet goed om iets voor een ander te doen. Ik zit daarna veel meer tevreden op de bank als ik de hele avond Netflix had gekeken. Het levert voor mij echt een stukje geluk op.”